Pełna nazwa ostoi: Ostoja Mircze
Kod ostoi: PL158
Współrzędne geograficzne: 50°35'N, 23°53'E
Powierzchnia: 83 440 ha
Położenie administracyjne: województwo lubelskie, powiaty: hrubieszowski i tomaszowski
Kryteria BirdLife International: A1, B2, C1, C6.
Formy ochrony przyrody: Rezerwat "Suśle wzgórza" (27,11 ha), Dołhobyczowski Obszar Chronionego Krajobrazu, Nadbużański Obszar Chronionego Krajobrazu.
Natura 2000: proponowany obszar specjalnej ochrony ptaków

Ogólny opis ostoi
Ostoja położona jest na Wyżynie Zachodniowołyńskiej, na bardzo żyznych glebach, tzw. czarnoziemach hrubieszowskich. Żyzność gleby była powodem przekształcenia większości terenów w uprawy polowe. Niewielkie kompleksy leśne zajmują najmniej korzystne pod względem uprawowym fragmenty gruntów. Największy z kompleksów leśnych zajmuje powierzchnię niewiele większą niż 1000 ha, większość to kompleksy o powierzchni kilkudziesięciu hektarów. Łąki i pastwiska zajmują niewielkie powierzchnie w dolinach niewielkich rzek; jest ich najwięcej w dolinie Huczwy. Zbiorowiska leśne zdominowane są przez grąd subkontynentalny w odmianie wołyńskiej, która charakteryzuje się dużym udziałem w runie gatunków ciepłolubnych. W drzewostanach dominuje sztucznie wprowadzona sosna, dąb szypułkowy i grab. Na polach stanowiących żerowiska ptaków szponiastych uprawiane są głównie zboża, rzepak, buraki cukrowe i fasola.

Siedliska i typy użytkowania gruntów w ostoi
Lasy i zadrzewienia -10%, łąki i pastwiska -2%, inne tereny rolne -85%, inne -3%.

Ptaki
W ostoi gniazduje 17 gatunków z Załącznika I Dyrektywy Ptasiej. Dodatkowo 3 gatunki stwierdzone w ostoi wymienione są w Polskiej Czerwonej Księdze Zwierząt.
Ostoja Mircze stanowi jedną z 10 najważniejszych w kraju ostoi lęgowych dla orlika krzykliwego, dzięcioła białoszyjego i muchołówki białoszyjej. Jest to także ważne lęgowisko derkacza, a w skali regionu również trzmielojada, bociana białego, dzięcioła średniego, muchołówki małej.

Kluczowe gatunki ptaków stwierdzone w Ostoi Mircze

Inne walory przyrodnicze ostoi
W granicach ostoi stwierdzono występowanie 3 siedlisk z Załącznika I Dyrektywy Siedliskowej, w tym szczególnie dobrze zachowany grąd subkontynentalny Tilio-Carpinetum. Występuje tutaj 10 gatunków zwierząt z Załącznika II Dyrektywy Siedliskowej, m. in. zasiedlający pastwiska suseł perełkowany. Jest to północno-zachodni kraniec zasięgu smużki stepowej. Listę roślin z Załącznika II Dyrektywy Siedliskowej reprezentują: żmijowiec czerwony, starodub łąkowy i obuwik pospolity.

Zagrożenia

Kluczowe zagrożenie w ostoi

• zmiana struktury upraw: w miejscu dotychczas uprawianych zbóż, rzepaku, fasoli i buraków cukrowych pojawia się kukurydza, która nie jest wykorzystywana przez ptaki drapieżne jako żerowisko.

autor: Janusz Wójciak

Na podstawie publikacji:
T.Wilk, M.Jujka, J.Krogulec, P.Chylarecki. (red) 2010. "Ostoje ptaków o znaczeniu międzynarodowym w Polsce" OTOP, Marki.